آدمفروشیآدمفروشى یا فروختن انسان، دارای احکامی است که در باب‌هاى تجارت و حدود از آن بحث می‌شود. ۱ - احکام آدمفروشیدر اسلام اصل بر آزاد بودن انسان است؛ (اصل حريّت) و انسان آزاد، مال و سرمایه نيست تا در ملک كسى در آيد. از اين رو، فروختنش جايز نيست، امّا فروختن برده جايز است. اگر كسى ندانسته انسان آزادى را خريد، مى‌تواند مالى را كه براى آن پرداخته است، پس بگيرد. امّا اگر دانسته خريد و عين مال پرداخت شده موجود بود، در اين كه مى‌تواند آن را پس بگيرد يا نه، اختلاف است. ۲ - مجازات آدمفروشیدر قطع كردن دست كسى كه انسان آزادى را ربوده و فروخته است، اختلاف است؛ امّا قطع كردن به علّت افساد - و نه سرقت - به مشهور نسبت داده شده است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۱، ص۱۲۵. رده‌های این صفحه : بزهکاری های اجتماعی | حدود و دیات | مباحث حقوقی | مباحث فقهی | معاملات باطل | موضوعات اجتماعی | ناهنجاری های اجتماعی
|